Ducati Multistrada V4S 2022 (reistest)
Géén desmodromische klepregeling, géén stalen buizenframe, géén enkelzijdige swingarm … maar wél een viercilinder in het vooronder. Bij sommige Ducatisti sloeg de V4 als een (V-)bom in. Nochtans is de Multistrada van de 4de generatie het meest verkochte model van het sportiefste motormerk, ook in 2022. Dat konden we eigenlijk deze zomer al een beetje vermoeden, toen we met de S-versie een weekje in het Franse zuiden rondtoerden.
V4 Granturismo, zo heet het motorblok dat de ‘oude’ Testastretta-tweecilinder in oktober 2020 kwam vervangen. Een blok met dergelijke naam smeekt gewoon om ettelijke reiskilometers.
Viercilinder in het vooronder. Een schot in de roos, zo blijkt.
Met de S-versie beschikken we, op de vooravond van de warmste zomer die ooit werd opgetekend, over alle benodigdheden om dat zo comfortabel en veilig te doen. Dat is best wel nodig, want de Aveyron en de Tarn zijn twee Occitaanse departementen die je niet op één-twee-drie op de teller zet.
Op de radar: veiligheid en nog eens veiligheid!
Comfort en veiligheid? Er zijn maar weinig vlaggenschepen die beide aspecten niet aan boord hebben. Ducati zet met de S-versie van hun V4 een stap verder zelfs. Een nóg betere ophanging én automatische radardetectie moeten hierbij het verschil maken. De elektronische Skyhook-vering heeft ons in de automatische stand significant verrast. Iets minder enthousiast zijn we over het rijden op de automatische piloot.
Esthetisch vinden we het niet, de black box van het radarsysteem.
Afstandsradar is dan wel geen nieuwigheid meer, Ducati trok er wel als eerste alle aandacht mee naar zich. Bij Audi weten ze er natuurlijk alles over. Dus was het enkel wachten op het juiste moment. Zowel aan de voor- als achterkant zit er een radarsysteem onder het licht van de Multistrada. De voorste radar komt vooral van pas op urenlange snelwegritten. Voor je gemak regelt Adaptive Cruise Control (ACC) een voorafbepaalde afstand tot het voorste voertuig. De achterste unit verwittigt je in je spiegel wanneer een voertuig in de gevreesde dode hoek komt aangereden. Blind Spot Detection (BSD) vinden we persoonlijk minder ingrijpend dan het automatisch vertragen en versnellen in functie van de afstand van je voorligger.
De afwerking is top!
In een relatie draait alles rond vertrouwen. Oude gewoontes zijn echter moeilijk af te leren. Toch als je al jaren in het zadel zit. Zo werpen we nog steeds een korte blik over de schouder, ook wanneer het oranje ledje in de bovenste hoek van de spiegel oplicht. Dat doet het trouwens constant als we ons aan de snelheid proberen te houden. Ook vooraan doet de radar wat hij moet doen. Het systeem werkt perfect, maar na een tijdje hebben we het ermee gehad. We geven nu eenmaal het actief rijden niet graag uit handen. Of het moet zijn om even onze vermoeide polsen te laten rusten!
Met het 6,5 inch grote TFT-scherm hoef je niets te missen. Al is de navigatieconnectie niet zonder problemen!
Slimme snufjes bij de vleet tegenwoordig, of je dat nu wil of niet. Europa wil het rijden veiliger maken en dat zullen we de komende jaren geweten hebben. Uiteraard kan je daar niet op tegen zijn. Toch vragen we ons af of al die technologische hulpmiddelen onontbeerlijk zijn. Rijassistentie staat niet altijd gelijk aan rijplezier. Nochtans zou dat het uitgangspunt moeten zijn …
Connecteren en wegwezen. Of toch niet?
Wél fan zijn we van de connectiviteit die je smartphone met de motor verbindt. Zeker als je er kaartnavigatie op het dashboard mee krijgt. Dat is ook de meest veilige plaats. TFT-schermen zijn toch halve tablets geworden. Dat is niet anders op de V4S van Ducati.
Handig, zo’n opbergvak in de tank.
Wel dien je op voorhand de Ducati Connect-app te installeren op je gsm. Hetzelfde doe je met de navigatieapp van Sygic. Via bluetooth nog je gsm met de motor pairen en klaar is kees. Op papier, want wat we ook proberen, we krijgen het onding totaal niet gekoppeld. Als het een troost mag wezen: we zijn blijkbaar niet de eersten die hiermee problemen hebben. Techniek die niet op punt staat, we krijgen er de pleuris van. Onkunde is het zeker niet. We hebben navigatieconnectie al eens uitgeprobeerd op het reuzenscherm van een R1250RT!
Bij Ducati zijn ze op de hoogte van de problematiek. De ringtanktas die we zonder vragen krijgen meegeleverd, heeft niet voor niks een plastieken uitsparing waarin een smartphone past. Krijgen we de navigatiekaarten niet op het TFT-scherm gespiegeld? Dan gebruiken we wel de navigatieapp rechtstreeks op onze slimme telefoon. We hebben echt geen zin om verloren te rijden op de eenzame hoogvlaktes van de Aveyron. Laat staan dat we onder een zinderende zon op zoek moeten naar een beschaduwd terras!
Bourgondisch toeren, dat is geen probleem met deze Multistrada.
De canicule die lijf en leden geselt bij meer dan 35 °C heeft helaas ook pijnlijke gevolgen voor het display van de smartphone. Zeker wanneer die in een plastieken pocket gevangen zit. In een mum van tijd geraakt het toestel oververhit en valt het beeldscherm in een diepe coma. Helemaal ‘old school’ grijpen we dan maar naar pen en papier om de route uit te schrijven. Hier zijn de digitale Ducati-jongens toch wat overhaast te werk gegaan. Alles komt wel goed bij de eerstvolgende update.
Smeuïge viercilinder met zowaar Ducati sound!
Niks om aan ons hart te laten komen dus. Bovendien schijnt elke dag de zon, toeren we door grandioze landschappen en smikkelen en smakkelen we dat het een lieve lust is. Er zijn er die heel wat minder geluk hebben op kantoor in Brussel! En Ducati’s sterkhouder? Die rijdt gewoon als de beste!
Dat zit goed!
Lekker ontspannen in het al even lekker zittend zadel, door eeuwenoude dorpjes waar de tijd is blijven stilstaan of sportief aan het gas in een slingerende afdaling naar één van Frankrijks mooiste kloven, de viercilinder trekt met gemak alle registers open. Van inschikkelijk en vergevingsgezind tot spitant en explosief, de lineaire maar vlotte vermogensafgifte bestrijkt het ganse palet aan emoties die je op één motor wenst. De Multistrada heeft als eerste met zijn vier-in-één-concept natuurlijk een stevige reputatie op dat vlak.
Hiervoor zijn we gekomen!
Of het met ouder worden te maken heeft, weet ik niet. Maar het is alleszins aangenamer rijden met een Ducati die geen nukken vertoont. Het blok loopt soepel en smeuïg, zoals een viercilinder hoort te zijn. Opvallend is ook het V4-geluid. Dat produceert heel wat minder decibels dan mijn desmo-twin in de garage. Verwacht echter niet het gezoem en gespin van een viercilinderblok zoals we dat kennen bij andere merken. In Bologna hebben ze er alles aan gedaan om ergens toch die typische Ducati sound te behouden. Het beste van twee werelden zou je kunnen zeggen. Of is het half en half, want voor rasechte Ducati- en V4-liefhebbers kan het nooit genoeg zijn.
Wolf in schaapskleren?
Het beresterke hart is goed voor 170 pk en 125 Nm. Dat betekent beduidend meer paardenkracht en iets minder Newtonmeters dan de 1260-generatie. Vergeleken met de eerste MTS1200 is de V4 zelfs een tiental Nm kwijt. Cijfers spreken vaak voor zich, maar soms wordt het toch nog een ander verhaal.
Bochtenplezier gegarandeerd!
Zo is het koppel opvallend aanwezig in de onderste regionen. Dat zet de toereigenschappen van de Multistrada nog meer in de verf. Wel missen we de punch van een tweecilinder in de onderste regionen. Al komen de 170 paardjes uiteindelijk wel allemaal los op het eind. Een wolf in schaapskleren dus. Wie had dat gedacht van een Ducati?
Pic of the day: Cordes-sur-Ciel!
Ook de vier rijmodi komen volledig tot hun recht op deze viercilinder. In Sport en Touring beschik je over de volle 170 paarden. In Urban en Enduro heb je er nog altijd 115 die staan te trappelen. Het grotere voorwiel van 19 inch zou een troef zijn op het terrein. Gezien de niet onaardige prijs van onze blanke schoonheid durven we niet meteen de proef op de som nemen. Of het moet dat brokkelige pad naar de heuveltop zijn, vanwaar we een hemels zicht hebben op het middeleeuwse Cordes-sur-Ciel.
Sturen als de beste
Omgekeerd kan je ervan uitgaan dat een voorwiel van 17 inch beter contact houdt met het asfalt dan een exemplaar van 19 inch. Niet dat we er veel van merken, integendeel.
Subliem uitzichtpunt op de Gorges du Tarn.
Dat bewijst een hoogtoerig ritje op de D995 op de grens van de Aveyron met de Tarn. Hier overbruggen een reeks haarspeldbochten het hoogteverschil tussen de kalkplateaus van de Grands Causses en het diep ingesneden kloofdal van de Gorges du Tarn. Nooit hebben we beter gereden met een Multi …
Scherp sturen doet Ducati’s sterkste allroad voortaan als de beste, zonder twijfel. Toch zijn we niet met pak en zak naar het noorden van de Occitaanse regio gereisd om in een ijltempo door het prachtige landschap te sjeezen. Bovendien wordt het decor lieflijker en haast Toscaans als we het departement van de Aveyron inruilen voor dat van de Tarn.
De kronkels van de Tarn zijn een lust voor het oog (van de V4S).
Na de diepe karstkloven en eenzame hoogplateaus van de Aveyron gaan we in het rollend heuvellandschap van de Tarn op zoek naar middeleeuwse dorpjes, waarvan vele zich tot Frankrijks mooiste hebben gelabeld.
Stilzitten is heus niet aan onze Italiaan besteed. Zoveel mogelijk wegen, dat wil hij, niet meer of niet minder. Aan een motor die Multistrada heet zijn we dat gewoon verplicht. Al is het maar in de ijdele hoop om een zuchtje wind te vangen in de bakoven van het Franse zuiden. Bakken en braden doen we inderdaad, op maar ook naast de weg.
Toeristisch toeren, uiteraard!
Ducati is er alvast in geslaagd om de hitte van het motorblok vakkundig af te leiden. Met dank aan de opvallende radiatorsleuven aan de zijkant van de motor. En vergeten we de deactivering van de achterste cilinderrij niet wanneer de motor stationair draait. Ook dat scheelt ettelijke zweetdruppels.
Dorstig aan de pomp
Die deactivering van de achterste cilinders dient eveneens het benzineverbruik te temperen. Helaas kunnen we daarover kort zijn: met een tankinhoud van 22 liter halen we nog geen 300 km.
Die 170 paardjes lusten wel een slok!
Uiteraard durven we het risico niet nemen om de bodem van de tank op te zoeken. In een land als Frankrijk doe je dat beter niet. Maar gelet op de benzineprijs staat er niemand graag constant aan de pomp. Toch wel een minpunt, als je weet dat ze de motor als een Adventourer de markt inprijzen. Zuinig zal de V4 allicht nooit worden. Kijk maar naar de 30 liter grote tank, waarmee ze de allernieuwste V4 Rally hebben uitgerust! Die moet natuurlijk de dikke GSA van BMW beconcurreren in 2023. Maar dat is een ander verhaal …
Sainte-Eulalie-de-Cernon, waar het lijkt of de Tempeliers nog maar pas vertrokken zijn.
Dorstig zijn ook wij. Al is het altijd even zoeken, we hebben ondertussen een scherpe neus voor gezellige terrasjes in mooie dorpjes. Toeristisch toeren met af en toe een hapje en een drankje, dat past perfect bij de Bourgondische inborst van een Vlaming. Een stop meer of minder, we malen er niet om. We zitten dan ook niet torenhoog op de rug van het Ros Beiaard.
De iets lagere zadelhoogte en een gebalanceerde gewichtsverdeling herleiden het laveren of maneuvreren in het verkeer tot kinderspel. Zelfs wanneer je een pak kilo’s meezeult achterop.
Omvallen doen ze niet, deze zijkoffers.
De reiskoffers hebben we overigens in een oogwenk aan de motorfiets bevestigd. Handig is ook dat de zijkoffers niet meer omvallen. Stabiliteit over de ganse lijn dus!
Met beide voeten aan de grond
Een boomlange kerel hoef je niet te zijn op deze hoogpoter. Dat komt tevens door de Minimum Preload of adaptieve rijhoogte, een nieuwe elektronische functie die de hoogte van de motorfiets verlaagt. Bij stapvoets rijden of wanneer je stopt, wordt de veervoorspanning van de schokbreker tot een minimum herleid.
De ene weg is de andere niet. De Multistrada lust ze allemaal.
Ducati heeft dat goed gezien van Harley-Davidson. Die hebben er hun Pan America 1250 voor het eerst mee uitgerust. Het zijn dus niet altijd de Chinezen die op vinkenslag liggen. Als iets goed is, hebben we daar niks op tegen.
Meer dan ooit onderscheidt de Multistrada zich in het topsegment van de populaire Adventures. In ruil voor een niet onaardig bedrag – onze V4S kost al gauw iets meer dan 25.000 euro! – krijg je een alleraardigst motorblok tussen de benen.
De magie van het motorblok. We kunnen er úúúren naar kijken!
Nóg betere toereigenschappen en nóg meer elektronische features maken de sportieve allroad completer én veiliger. Of ze zich in Beieren zorgen moeten maken, weet ik niet. Maar de uitstekende verkoopscijfers spreken alleszins voor zich!