KTM 1290 Super Adventure S 2021 (rijtest)
Ook KTM ontsnapt niet aan de race om motoren almaar ‘schoner’ te maken. Geven strengere emissienormen sommige modellen de doodsteek, in Mattighofen halen ze het beste uit de ingenieurs. Begin dit jaar hebben de Oostenrijkers met veel panache hun derde generatie van de 1290 Super Adventure-reeks voorgesteld. Na de positieve reiservaring met de vorige versie zijn we als een kind in een snoepwinkel wanneer we ‘de sleutels’ van een testexemplaar overhandigd krijgen.
Hoge verwachtingen
Van alle hoogpoters die we de laatste jaren tussen de benen klemden, liet de Super Adventure S in 2020 misschien wel de meest overtuigde indruk na. Perfecte zithouding, comfortabel toergedrag, sportief karakter … Enkel dat smoelwerk nog en een mens zou bijna zijn eigen paardjes definitief op stal laten staan! De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen. Zijn opvolger voert immers heel wat meer dan een verplicht Euro 5-nummertje ten tonele.
Klaar om te knallen!
Hoge verwachtingen leiden vaak tot diepe teleurstellingen. Denk maar aan wat onze Rode Duivels deze zomer is overkomen. Je voelt de bui al hangen: ook wij beleefden niet het superavontuur dat we hadden verhoopt. Daar zat corona en de reisbeperkingen van het moment voor iets tussen.
Paardenkracht genoeg in het Pajottenland!
Pajottenland kan je met de beste wil van de wereld ook niet met het Oost-Duitse Zittauer Gebirge vergelijken. En nieuwer is niet per definitie beter. Of zijn we misschien iets te streng in ons oordeel en is goed nooit goed genoeg …?
Terrasjesweer, eindelijk!
Verbeterde ergonomie
Geen reistest dus, maar een rijtest. Dat is meteen een beperking op de mogelijkheden van onze KTM. Een nieuwigheid als Adaptieve Cruise Control (ACC) komt nu eenmaal het best tot z’n recht op urenlange snelwegritten. Het is ook daar dat het 5,5 cm verstelbare kuipruitje de betere windbescherming etaleert. Net als dat de 23 liter tellende benzinetank nog steeds niet maalt om een kilometer meer of minder.
De nieuwe benzinetank maakt overigens deel uit van een verbeterde ergonomie. Zo moet je geen reus meer zijn om je voeten aan de grond te kunnen zetten. In de hoogste stand zit je nog altijd aan een respectabele 870 mm. Maar in de laagste stand knijp je er 20 mm af.
Plaats genoeg in de koplamp voor Adaptieve Cruise Control.
Het nieuwe aluminium subframe zorgt voor een lagere zit. Het is ook 15 mm langer, zodat er wat meer zadelruimte is voor de duozit. De zijpanelen van de 3-delige benzinetank houden eveneens de warmte weg van het motorblok en de radiateurs. Een ware verademing in het zomerse fileverkeer op onze Belgische wegen!
Opgezadeld … met een minder zadel!
Onverdeeld gelukkig zijn we niet met het zadel en de lagere zit. Om te beginnen is de standaardversie van het zadel niet je dat. Je voelt al snel dat je hierop geen uren kan blijven zitten. Meteen heb je het antwoord op de vraag waarom KTM zoveel zadelsoorten voorradig heeft. Nochtans werd net het zadel stevig onderhanden genomen om langere afstanden te overbruggen. Een ergo-zadel brengt allicht soelaas. Niet twijfelen dus!
Een iets lagere zit, maar het zadel kan beter.
Minstens zo vervelend is de keuze in een zadelstand die er eigenlijk geen is. Personen met een respectabele lengte gaan hoogstwaarschijnlijk voor de hoogste positie. Die zit niet alleen veel natuurlijker, maar belast ook minder de knie. Betreurenswaardig is dat het bestuurderszadel niet in de hoogste stand blijft zitten. In geen tijd verschuift het naar de laagste stand. Een mankement waarvan ze bij KTM op de hoogte zijn. In 2022 zal dat van de baan zijn, zo verzekert men ons.
Nieuw: adaptieve cruise control
Ergonomisch zit dus een en ander anders dan in 2020. Ook qua looks zie je dat het vlaggenschip van KTM meer zeilen heeft gekregen. De V-twin bezit ontegensprekelijk meer body door de volledig hertekende tank. Het schreeuwerige smoelwerk wordt enigszins getemperd door de radarsensor van de ACC unit. BMW en Ducati kenden het systeem al uit de autowereld. Nu heeft ook KTM er zijn dikke allroad standaard mee uitgerust. Na tractiecontrole, automatische veerafstelling, bochten-ABS en zovele andere high tech-oplossingen is adaptieve cruise control één van de nieuwste snufjes.
We vinden ‘m mooier en mooier, de vernieuwde KTM.
Hebben we het ding vooral uit nieuwsgierigheid getest, werken doet het wel. Het systeem remt en versnelt volgens een vooraf ingestelde snelheid en afstand tot je voorligger. Nu is remmen een verantwoordelijkheid die je als motorijder niet graag uit handen geeft. Maar eens je het gewoon bent, rijd je met je vingers in de neus. Dat doe je best niet met je handschoen. Toch niet op onze drukke Vlaamse wegen! Persoonlijk vinden we het niet direct een must-have op deze test. Wie het verre avontuur tegemoet rijdt, zal de nieuwe functionaliteit zeker toejuichen. Al kan je nog altijd in gewone cruise modus rijden en zelf meester blijven op de weg!
Buitenbeentje voor een breder publiek
KTM beweert dat 90% van de motor nieuw is en dat willen we best geloven. Dat zie je niet alleen, maar voel je ook onderhuids. Niet dat er meer pk of Nm uit het vernieuwde LC8-blok worden geperst, integendeel. Met 160 pk en 138 Nm staat de Oostenrijker nog altijd flink zijn mannetje. Al is de race naar meer nooit veraf in een concurrentiële omgeving. Op de een of andere manier komt alles er wat beschaafder uit. Dit maakt de Super Adventure toegankelijker voor een breder publiek. Het typische KTM-karakter boet wel een beetje in hierdoor.
Nog steeds Liquid Cooled met 8 kleppen, maar wel helemaal vernieuwd!
Het weggedrag blijft hoe dan ook onberispelijk. Met dank aan de nieuwe 6-assige hellingshoeksensor. Deze meet de stand en de beweging van de motor en geeft alles door aan de verschillende elektronische hulpmiddelen. Door het balhoofd 15 mm naar achter te verschuiven, zit je ook korter op het stuur. Hierdoor kan je de bochten net iets scherper nemen. De langere swingarm zorgt dan weer voor meer stabiliteit op de weg. En de 3-delige benzinetank die naar onder doorloopt? Die komt natuurlijk het zwaartepunt ten goede.
Kwaliteit went. Of klinkt dat verwend?
Weggeblazen zijn we echter niet door al deze onderhuidse vernieuwingen. Maar dat zegt veel over de kwaliteit van de vorige modelupdate. Hetzelfde geldt ook voor de vernieuwde semi-actieve schokdemping. Op het vlak van demping en veervoorspanning zijn de WP APEX-schokdempers van de nieuwste generatie nochtans het neusje van de zalm. Misschien zijn we de vorige keer met de KTM wel verwend geweest. En eerlijk is eerlijk, offroad zijn we ook deze keer amper geweest. Of het moet die dikke kiezelstrook geweest zijn aan de rand van het Neigembos! De standaard gemonteerde banden (Mitas Terra Force R) presteren sowieso het best op de weg.
#GoAdventure, maar dan vooral op de weg.
Reden tot klagen hebben we nochtans niet. Het testexemplaar is zo compleet als maar kan zijn. Naast rain-, street-, sport- en offroadinstellingen beschikken we over een optionele rally modus. Met instelbare tractiecontrole en gasrespons dus. Ook van de veerinstellingen hoeven we ons met het optionele Suspension Pro-pakket niks meer aan te trekken. Vooral de antiduikfunctie en automatische veervoorspanning lijken ons niet overbodig als je op reis vertrekt. Snelle jongens zullen dan weer de verbeterde quickshifter en motorslipregeling appreciëren. Helaas zijn beide eveneens in optie. Die quickshifter werkt voorbeeldig als je het gas erop houdt, bij het opschakelen dus. Naar beneden vinden we ‘m iets minder accuraat.
Moet er nog elektronica zijn?
De nieuwe Super Adventure bulkt van technologische hulpjes. Meer dan wat scrollen in het menu via de knoppen aan het stuur hoef je niet te doen. Hoogsensitieve units en sensoren vereisen wel de nodige computerprogramma’s. Schrik dus niet als je plots een melding op het dashboard krijgt voor de update van een of ander sofwarepakket!
Heer en meester aan het stuur, ook van de elektronica.
Techniek ten dienste van de mens, we hebben er niks op tegen als het maar werkt. Die ganse elektronica-winkel kost natuurlijk een pak geld. Maar vergeleken met z’n naaste concurrenten ben je, inclusief opties, stukken goedkoper af bij de Oostenrijkers.
Vollediger kunnen we het niet wensen. Of het moet een dodehoekknipperlicht zijn (in 2022?). En mocht de My Ride-app gratis te downloaden zijn, dan hadden we de connectie- en navigatiemogelijkheden ook eens kunnen testen … Daarvoor heb je dus wel je smartphone nodig. Dat is geen probleem met het praktische opbergvakje én usb-aansluiting net onder het stuur.
Praktisch, zo’n opbergvakje onder het stuur. Ideaal om je gsm op te laden.
Die KTM My Ride-app is trouwens geen nieuwigheid en werd in 2018 al gelanceerd. Via bluetooth haal je in een oogwenk telefoon, muziek en navigatie aan boord van je KTM. Gps is een groot woord, want het systeem bestaat uit eenvoudige pijltjes die je de volgende afslag tonen. Elementair, maar wel functioneel. Al zou een kleurrijke kaartnavigatie niet misstaan op het nieuwe, niet minder dan 7 inch metende, TFT display. Maar goed, getest hebben we het dus niet.
Een tablet van een TFT-scherm
Een tablet als dashboard dus, zoals we meer en meer bij motoren zien. Pakweg een halve inch groter dan het vorige model, voorzien van duidelijke graphics die de staat van je motor weergeven. Scrollen in het menu doe je op de combinatieschakelaar links aan het stuur. Dat scrollen vergt enige tijd om de juiste setting te bepalen. Alle denkbare instellingen zijn dan ook aanwezig op de versie die we hebben meegekregen.
Het TFT-scherm is een halve inch groter dan het vorige model.
Onder de menutoetsen zit ook de schakelaar voor de richtingaanwijzers. Deze had gerust een tikkeltje groter gemogen. Meer dan eens zitten we ernaast of schakelen we niet accuraat genoeg. Een detail, maar wel vervelend en ook niet echt veilig als je een zijdelingse beweging uitvoert. Na een tijdje ‘schakelen’ we gemakzuchtig over naar de automatische uitschakelaar. Een handig hebbeding, maar 10 seconden lijken wel een eeuwigheid.
Muggen zijn geen olifanten (maar ze steken wel!)
Muggenziften kunnen we als geen ander. Ook de dochter bekt na al die jaren een aardig mondje mee. Niet dat ze te weinig plek heeft op de afzonderlijke buddyseat. Ook de grote handgrepen vindt ze als vanzelf. Toch is ze niet te spreken over het voetsteuntje aan de rechterkant. Dat staat veel te dicht tegen het hitteschild van de demper. Je zit dan ook wat gewrongen met je voet, zelfs met een schoenmaat 38. Wedden dat je op lange afstanden de kramp krijgt in je voet?
Sterker is hij niet geworden, de nieuwe Super Adventure S. Toegankelijker des te meer.
Kleine minpunten die geen afbreuk doen aan de rijkwaliteit van de Super Adventure. Irritant zijn ze wel. Dat vinden we ook van de voorpartij die rammelt, van zodra het wegdek minder wordt. Tweecilinders op hoge poten hebben dat wel meer. En de wegen zitten, net als onze nationale begroting, al jaren in de put. Jammer, want de vering doet haar uitstekende best om alle hobbels en putten weg te werken.
De nieuwe Super Adventure S is en blijft een geduchte tegenstander in het segment van de dikke ADV-motoren. De update heeft ‘m goed gedaan, innerlijk én uiterlijk. Sterker is hij niet geworden, toegankelijker des te meer. Een troef die het verschil kan maken als de kaarten open en bloot op tafel worden gelegd.