KTM 890 Adventure 2023 (reistest)
Nog nooit heb ik een testmotor zo ten gronde getest als deze ‘kleine’ Adventure. Letterlijk zelfs, want na 30 jaar kwam er – terug van een onweerachtig weekje Drôme – abrupt een einde aan een reeks van onafgebroken ongevalvrij motorplezier.
Gelukkig bleef onze lelijke smak bij het binnenrijden van Bourg-en-Bresse beperkt tot wat blik- en egoschade. Met bijzonder veel dank aan KTM’s rechterzijkoffer …
Verbeterde versie
De zwaarste allroadversie uit hun middensegment krijgen we inderdaad met robuuste zijkoffers mee van onze vrienden in Gembloers. Geen modieuze koffertjes zoals op mijn Italiaan die ik er achterlaat, maar Duitse degelijkheid van de hand van Touratech dat wel tegen een stootje kan. Eersteklas materiaal van anderhalve millimeter dik aluminium, niet onbelangrijk op een motorreis én van onschatbare goudwaarde zoals op het einde zou blijken.
Niet te klein, niet te groot, maar voorzien van alle ‘oren en poten’ om een weekje te toeren in het Zuid-Franse departement van de Drôme.
In tegenstelling tot KTM’s 1290 Adventure zijn we meteen weg van de 890. Het vervolg op de ‘oude’ 790 is echter veel meer dan een facelift. De vernieuwde looks krijgen nochtans eerst onze aandacht. De kleine koplamp maakt nu integraal deel uit van de voorpartij. Deze is met zijpanelen verbonden met de body van de motor. Een restyling die het uiterlijk van de KTM opschoont en aerodynamisch voor flink wat verbetering zorgt. Dat geldt ook voor de ‘nieuwe’ 790 in het gamma vandaag!
Typisch voor het noorden van de Drôme zijn de natuurstenen gevels van de huizen. Ronde rivierkeien waren een goedkoop alternatief, dat wist ook facteur Cheval die op zijn dagelijkse ronde stenen verzamelde en er een waar fantasiepaleis mee bouwde in Hauterives.
Als bestuurder zit je effectief goed beschermd tegen de weerelementen. Een geruststelling, gezien het hardnekkige lagedrukgebied dat al weken van geen opschuiven wil weten in het Franse zuiden. De ene onweersbui na de andere dondert het departement van de Drôme binnen. En dat terwijl ze thuis liggen te bakken en te braden. De wereld op zijn kop, maar daar ligt niemand meer wakker van de laatste tijd. Hoe dan ook zijn we bijzonder blij met wat we onder onze kont hebben. Regen, wind of bliksem, het maakt niet uit, de kleine KTM brengt ons elke dag veilig en wel waar we zijn moeten.
Ergonomisch kan je niet beter zitten op deze KTM 890 Adventure.
Naast de bescherming van een volle kuip zitten we ook meer dan voldoende uit de wind door de zijpanelen die tot aan de karakteristieke brandstoftank doorlopen. Die ‘wangen’ naast het motorblok zitten als gegoten voor je benen en houden het zwaartepunt van de motor laag. Op die manier kan er ook nog eens 20 liter getankt worden, wat de autonomie en de reiscapaciteiten van de Adventure vergroot.
Het vaste windscherm is misschien niet zo esthetisch, maar wel efficiënt. De sleuf in het scherm zorgt voor minder turbulenties rond de helm.
Nog opvallender en even functioneel is de dwarse sleuf in het kuipruitje. Een deflector, zo heet dat, zorgt voor minder wervelingen rond het hoofd. Iets wat onze nekhernia duidelijk apprecieert. Onder het rijden vliegt de regen dan wel door de opening, maar bij stortregen maakt dat weinig uit. Sommigen zullen misschien een verstelbaar scherm wensen, maar zelf zijn we best tevreden over het resultaat. Al vinden we het scherm wat weg hebben van een reusachtige flesopener …
Klaar voor het grote werk.
Toeren maar!
Ook het zadel en de vering werden in het atelier van Mattighofen nog maar eens aangepakt. Een iets dikkere polstering van het getrapte zadel maakt wel degelijk een verschil als je uren onderweg bent. Zadelpijn is een irritante zeurpiet, maar deze keer reist hij niet met ons mee, ook niet achterop. In de laagste stand kunnen beide voeten ook veilig aan de grond. Dat is niet altijd het geval op een hoogpoter en maakt maneuvreren tot een fluitje van een cent.
Net als het zadel is de vering verstelbaar, zowel voor- als achteraan. Uiteraard zijn de veren van WP-makelij. Veel zorgen hoeven we ons dus niet te maken over het weggedrag van de motor. Beladen als we zijn dienen we wel de achtervering aan te spannen. Het stelwiel daarvoor neemt ons eerst in de maling. Zo gaan we tot twee keer toe door de achterveer op een oneffenheid in de weg. Stoppen en nog maar eens draaien is de boodschap. Blijven draaien zelfs, zo stug gaat dat ding. De testmotor is dan ook zo goed als nieuw en amper gebruikt.
De knoppenwinkel is beperkt maar doeltreffend gehouden. Mooi zo!
Kan je de vering enkel manueel aanpassen, voor de rest beschikt de KTM over de nodige elektronica die je vandaag op een moderne motor terugvindt. Tractiecontrole en bochten-ABS houden standaard je machine veilig op de weg. Cruise control en quickshifter maken het rijden nog gemakkelijker als je dat wil. Die laatste twee behoren samen met de rally modus tot het demo-pakket, waarover je de eerste 1.500 km gratis beschikt. Handig én goed gezien van KTM! Zo kan je alles eerst eens uitproberen en nadien beslissen voor welke optie je wil bijbetalen.
De Colline de l’Hermitage brengt de edelste Côtes du Rhône-wijnen voort. De Route des Belvédères laat ook de KTM meegenieten.
Offroad (en eventueel rally) potentieel
De optionele rally modus is een toevoeging aan de 3 standaard modi (street, rain en offroad) die het rijgedrag aanpassen in functie van de ondergrond. Zoals gebruikelijk heeft dit een directe impact op vermogen, gasrespons en doorslip. Zowel in de offroad- als rally-instelling wordt ABS automatisch uitgeschakeld achteraan. In het laatste modusgeval kan je de tractiecontrole in 9 standen naar believen aanpassen.
Offroad en rally zitten van nature in het DNA van KTM. Driften in het zand of stuiteren over boomgewortelde bospaden zit helaas niet in onze genen. Voorzichtigheid stond altijd vooraan in moeders porseleinkast. Toch gaan we op het einde van de reis tegen de grond. Een sterke carterplaat, aluminium zijkoffers en verstevigde onderkant van de tankflappen blijken een prima bumper te zijn. Dat moet ook wel voor een wegmotor met offroad potentieel. Al vinden we het schakelpedaal iets te hoog staan als je geen crosslaarzen hebt aangetrokken!
Offroad zijn we niet geweest in de Drôme. Al hoef je niet bang te zijn als de weg ophoudt …
De Drôme, van indrukwekkend tot liefkozend
Van de 12 routes die de toeristische dienst van het departement heeft uitgewerkt, rijden we er de helft. Zo genieten we van een wisselend landschap langs Frankrijks mooiste wegen. Het departement van de Drôme is een en al natuur, van de indrukwekkende Vercors tot de lieflijke Provence. Lieflijke heuvels worden al gauw loodrechte kalkwanden, waarna de zuidelijke uitlopers van de Vercors zich vermengen met de geuren en kleuren van een mediterraan landschap. Dromerige dorpjes temidden van welriekende lavendelvelden fluisteren ons toe dat we in de Drôme Provençale zitten. Ontelbare olijf- en wijngaarden vervolledigen het plaatje en doen er zich te goed aan het voedend zonlicht… en hemelwater.
Rijden in de Vercors levert de mooiste plaatjes op.
Het programma waarmee we het departement doorkruisen, is best wel pittig. Dagritten van meer dan 150 km, een bezoek hier en een fotostop daar, veel rust gunnen we onze Oostenrijker niet. Die vindt al dat toeren best ok, zolang we niet te veel prutten in een hoge versnelling. Een tweecilinder moet je sowieso wat in de toeren laten klimmen. Het paralleltwinblok van de 890 is hierop geen uitzondering.
Een rustig momentje na een hels onweer.
Toch komen we niks tekort, integendeel. Met een koppel van 100 Nm en een vergelijkbaar vermogen van 105 pk gaat het vlot vooruit, zowel op de grote als op de kleine Franse wegen. Niet zelden mag het gas erop, willen we ’s avonds nog iets te eten krijgen in het historische hart van Romans-sur-Isère. Het middeleeuwse stadje is bekend voor zijn schoenen en raviole, het broertje van de Italiaanse ravioli. En laten we nu juist een liefhebber zijn van gevulde deegwaren!
Combe Laval, een droomparcours voor elke motorliefhebber …
Zuinig en sterk
Op tijd en stond het bakje vol, veel meer vraagt onze machine niet. Met gemiddeld een vijftal liter per 100 km moeten we ons niet meteen zorgen maken. Toch starten we elke dag met een volle tank. Hoewel de ritten met zorg zijn gekozen, behoren pompstations nog altijd niet tot het cultureel erfgoed. Al kunnen sommige exemplaren zo op de monumentenlijst als je het ons vraagt.
Boven op de woeste col de Rousset, klaar om af te dalen naar de bekende wijngaarden van de sprankelende Clairette de Die.
Zuinigheid is een pluspunt voor een reismotor. Met een tankinhoud van 20 liter ben je zo over de Belgische grens. Deze Adventure verlegt echter grenzen, en dat niet alleen wat de actieradius betreft! Zijn ergonomische eigenschappen kennen we inmiddels, maar ook geometrisch zit het zaakje goed ineen. Een stalen chromoly en vakwerkframe waakt over het gewicht, terwijl het chassis sterk genoeg blijft om bepakt en bezakt kilometertjes te malen. Dit maakt dat de motor nog geen 200 kg weegt, droog aan de haak. Dat voel je als je rijdt, zelfs al prop je die zijkoffers, tanktas en soft bag helemaal vol.
Erop en erover, met of zonder quickshifter …
Vlot en sportief
Rustig toeren en rondkijken is leuk; af en toe eens aan het gashendel hangen als de bochtjes naar je knipogen is dat nog veel meer. KTM zou KTM niet zijn mocht hun sportieve slogan zich niet laten gelden gaandeweg. Na de heuvels en de bergen van de eerste dagen brengt de ene col ons na de andere naar de brede vallei van de Drôme-rivier. Met dank aan het beproefde LC8-motorblok, dat zich uitstekend kwijt van deze opdracht. Moet het even snel? Dan steekt de optionele quickshifter wel een handje toe! Jammer genoeg zitten we er in het heetst van de strijd enkele keren naast. Manueel schakelen is nochtans geen straf. Het koppelen gaat voorbeeldig precies. Van ons mag die quickshifter gerust van het lijstje worden geschrapt …
Met de motor vind je altijd wel een veilig plekje in de stad.
Het middeleeuwse dorpje Crest bezit de hoogste donjon van Frankrijk, maar is vooral door zijn centrale ligging een ideale plek om het departement in alle windrichtingen te verkennen. Regenbuien verpesten echter grotendeels de rit die ons een intimistisch stukje Drôme moet laten zien. Zo pakken we onverwachts quality time mee, net als wat lekkers van de streek. Een fles zoetparelende Clairette gaat ook op een hotelkamer gemakkelijk naar binnen. Tijd zat zo om een eerste versie van dit rapport neer te schrijven.
Memorabel colletje …
De Provence zou de Provence niet zijn zonder zon. Vooral in de Baronnies, een mediterraan kalksteenmassief op de grens met de Vaucluse, is het genieten op de motor. We kennen dit bergmassief tussen de Alpen en de Mont Ventoux nog goed van een memorabele route naar het zuiden, tien jaar geleden met, jawel, een KTM! Is het de herinnering aan vervlogen tijden met die onnavolgbare (?) SMT990 of komt het door het zuiderse zonlicht dat voor uitbundige vibes zorgt? Ready to race or not, de vertrouwde colletjes, zelfs al heet er eentje Col de l’Homme Mort (!), gaan er als gesneden koek in.
De Dunlops zijn een perfecte keuze!
Het setje Dunlop Trailmax Mission waarmee onze KTM is geschoeid laat zich op geen enkel slippertje betrappen. Een puike prestatie als je weet dat deze banden het serieuze offroadwerk niet schuwen. Voeg daar een achterrem aan toe die doet wat hij moet – én een duo die houdt van wat sneller stuurwerk! – en je hoeft niet bang te zijn als er een vervelende horzel op twee of vier wielen achter je aanzit!
Net als van het landschap zijn we behoorlijk onder de indruk van deze jongen.
Nee, het is geen BMW!
Sommigen zullen het niet zo begrepen hebben op de kenmerkende look & style van KTM. Op de schalkse vraag of deze motor beter rijdt dan dat hij eruitziet, kunnen we even schertsend antwoorden dat je niet met je ogen eet. Vroeger lustten we ook geen spruiten en nu zijn we blij dat ze weer eens geen salade met wortelen serveren op ons bord. Van KTM gaan er nu eenmaal geen twaalf in een dozijn!
Platanen in Sainte-Jalle. Provençaalser kan het niet!
Natuurlijk zijn we niet esthetisch blind. Zo kan een facelift nooit kwaad. Toegegeven, ronde achteruitkijkspiegels zijn niet meer van deze tijd. Al zijn ze wel efficiënt en is het zicht behoorlijk trilvrij. Het TFT-scherm is misschien wat aan de kleine kant, maar alle cijfers en letters zijn goed leesbaar. De smartphone connectiviteit is een optie die we niet mee aan boord hebben gekregen. Dat is niet erg, want we staan echt niet te springen voor de kaartnavigatie van Sygic. Een gewone gps werkt nog altijd het best, ook al moeten we deze in een tanktas steken.
Met deze middenklasser kom je overal.
Voor een schappelijke prijs (net onder de 15.000 euro in België, zonder opties uiteraard) krijg je een kwalitatief hoogstaande motorfiets waarmee je alle kanten opkan. Deze middenklasser gedraagt zich als de grote als het op reizen aankomt. Een prijsbewust alternatief met andere woorden voor de 1290 uit het Adventure-gamma. Of voelen we daar de hete adem van de nieuwe SMT in hetzelfde segment?
Dit pakken ze ons niet meer af!
Die SMT moeten we dringend eens aan de tand voelen. Het hoeft daarom niet weer het zuiden van Frankrijk te zijn …