Zie daar … het Zittaugebergte!

De motor, mijn vrijheid. Nooit gedacht dat deze slogan zo van pas zou komen. Daarom glipten we in het begin van de herfst nog snel door de mazen, voordat Europa definitief op slot ging. Bij KTM maakten ze uiteraard geen punt van al dat oranje. Van ‘Vakantieland Duitsland’ kregen we zelfs groen licht. En kijk, te elfder ure bolden we, mét mondmasker én alcoholgel, naar de meest zuidoostelijke hoek van de Saksische deelstaat.

Niet dichtbij, maar wel gastvrij. Zo presenteert zich het Naturpark Zittauer Gebirge, Duitslands kleinste middelgebergte. In pre-coronatijden zou een mens twee keer nadenken over een urenlange snelwegrit. De 160 paardjes maken echter helemaal ons hoofd leeg en geven de Super Adventure vleugels.

Het Zittauer Gebirge is het kleinste middelgebergte van Duitsland, verscholen in de zuidoostelijke hoek van Saksen.

Vrijheid is inderdaad blijheid en dat lang niet alleen op de Autobahn. In stadjes als Eisenach, Weimar en Meiβen stillen we onze cultuurhistorische honger bij een goedgevuld bord en glas. Wie Oost-Duitsland zegt, moet ‘sofort’ naar Dresden. Daar belanden we ook. Verrast als we zijn door Koning Auto en zijn gevolg laten we het ‘Florence aan de Elbe’ voor een ‘later’ bezoek. Via de Saksische wijnroute knopen we met herwonnen enthousiasme aan bij de loodrechte zandsteenformaties van Saksisch en Boheems Zwitserland. Natuur kent geen grenzen, alleen een andere naam.

Zandsteen laat zich gewillig modelleren door de natuur in Saksisch en Boheems Zwitserland.

Grenzeloos toergenot

Hetzelfde geldt voor het Zittaugebergte, dat zich als Lužické hory (Lausitzer Gebirge) over de Tsjechische grens uitstrekt. Het natuurpark meet slecht 133 km², maar biedt met zijn handvol dorpjes ‘grenzeloos’ toergenot in een aangenaam ‘berglandschap’. Het kleine Waltersdorf waar we onze stek hebben, ligt aan de voet van de Lausche, met zijn 793 m meteen de hoogste berg van het Zittauer Gebirge. Nóg mooier en misschien wel het mooiste dorp van de streek is Groβschönau waartoe het behoort.

Groβschönau is het mooiste dorp van de streek.

Groβschönau grossiert in typische Umgebindehäuser. Dat zijn deels in vakwerk opgetrokken huizen, waarvan de dragende houtconstructie zich buiten de gevel bevindt. Nu kom je deze bouwstijl hier wel overal tegen, maar het door textiel en damast rijk geworden Groβschönau telt er niet minder dan 600 exemplaren van. Fotogeniek, al zijn we niet zo ver gereden om alleen maar huizen te bekijken.

In het spoor van de K100

Zelfs onze gastheer trappelt van ongeduld om zijn machine van stal te halen. De man kent uiteraard de wegen op zijn duim. Dat voelen we aan onze rechterpols, willen we de K100 in een onbewaakt moment niet kwijtspelen. Met veel moeite krijgen we hem af en toe aan de kant. Sightseeing is niet aan hem besteed. Een uitkijktoren op een uitgedoofde vulkaan trekt nochtans van ver onze aandacht. Dat blijkt de Koning Frederik August-toren op de Löbauer Berg te zijn. De gietijzeren toren werd in 1854 gebouwd en is Europa’s enige overgebleven toren in zijn soort. We genieten er na 120 (!) treden van een wijds uitzicht over de beboste Zittau-heuvels en het Oberlausitzer Bergland.

Boven op de gietijzeren uitkijktoren heb je een uniek zicht over de beboste Zittau-heuvels en het Oberlausitzer Bergland.

Görlitz is, volgens Herr Jurisch, het mooiste stadje van Duitsland (dan heeft hij ongetwijfeld Bamberg niet gezien). Toch kwam ook Duitslands meest oostelijke stad ongeschonden uit de laatste wereldbrand. Na de Duitse eenmaking werd de historische binnenstad, na decennia DDR-verwaarlozing, zorgvuldig gerestaureerd. Een milde maar onbekende weldoener bekostigde jarenlang de werken aan een groot deel van de 4.000 historische gebouwen. Met succes, want inmiddels heeft ook de filmindustrie de weg naar Görlitz, zeg maar Görliwood, gevonden.

Görlitz, volgens sommigen het mooiste stadje van Duitsland. Al kennen wij er zelf nog wel enkele …

Kers op de taart

Een andere manier om het drielandenpunt (Duitsland, Tsjechië en Polen) te verkennen, is de Zittauer Schmalspurbahn. Een dampend stoomtreintje spoort al 130 jaar van Zittau naar Jonsdorf en Oybin (en terug). Beide kuuroorden liggen in het hart van het Zittaugebergte, aan de voet van grillig gevormde zandsteenbergen. We zetten dan ook onze gastheer ‘thuis’ af en breien nog een vervolg aan de dag.

In de ban van oranje!

Vooral Oybin is een must. Het dorp is genoemd naar de gelijknamige huisberg, pal tegenover het station. Toeristentreintjes rijden er ’s avonds niet, maar boven wenken de resten van een burcht en klooster. Verleidelijk, net als de torenhoge taartstukken in Balzer’s Spa Café beneden. Kers op de taart is het korte maar legendarische bochtencircuit van de Lückendorfer Bergrennen. Het oudste natuurcircuit van Duitsland, pal door het bos. Ready To Race, flikkert dat niet op het TFT-display van onze KTM?

Meer is beter dan minder

Eigen lof stinkt, maar de toer die we zelf op de gps uittekenen, mag er best zijn. Als bandenopwarmer sturen we de avontuurlijke Oostenrijker een tweede keer richting Lückendorf. Het spreekt voor zich dat hierna het naburige Zittau niet mag ontbreken. We doen er ons tegoed aan wat vitamine D en brengen een bezoek aan hun fameuze vastendoek. Het geweven altaardoek uit 1472 is met zijn 90 bijbelse taferelen een zeldzaamheid in de christelijke wereld.

Umgebindehäuser bij de vleet in het oogstrelende Obercunnersdorf.

Via de Poolse grens en zijn zwaar gecontesteerde bruinkoolcentrale gaat het met een protesterende maag naar het oogstrelende Obercunnersdorf. Umgebindehäuser bij de vleet, maar wel geen café of restaurant dat open is. Dan maar naar de Griek in Löbau. Taart eten doen we in het duizendjarige Bautzen. Meer dan twintig torens bepalen de skyline van de middeleeuwse stad. Opvallend zijn de tweetalige plaatsnaamborden die we overal tegenkomen. Hier heeft de Sorbische minderheid het nog altijd voor het zeggen. Bautzen is ook de zetel van het gelijknamige district, welk met dat van Görlitz het historische markgraafschap van de Oberlausitz vormt.

Het duizendjarige Bautzen zou niet minder dan 1.000 (!) historische gebouwen tellen.

Een fluweelzachte zonsondergang legt een oranje (!) deken over het landschap en de motor als we ‘huiswaarts’ keren. Een magisch moment waarvan we maar moeilijk afscheid kunnen nemen. Dat doen we ook met tegenzin van ons bord en glas in Gasthaus Felsenkelle. Een flesje Sekt op onze kamer maakt de dag helemaal af. Corona? Die spelbreker maakt hier geen schijn van kans.

Één met de natuur!

Eén motor, drie landen en vijf bergen

Duitslands kleinste gebergte is helaas niet groot genoeg voor onze gulzigheid. Ook de Super Adventure wil bergen asfalt vreten. Drie landen en vijf bergen zijn goed voor minstens 200 km op de dagteller. In het kleine Krompach ruilen we het Duitse Zittauer Gebirge voor het Tsjechische Lausitzer gebergte. Nog geen halfuur later kloppen we aan bij de Hell’s Mine. De voormalige zandsteengroeve is een must voor elke motorrijder. Of ben je ooit al eens met je motor een grot binnengereden om een (alcoholvrij) biertje te bestellen aan de bar?

Met Český Dub en Frýdštejn rijden we langs de zuidelijke uitlopers van het Jeschkengebergte in fotografisch crescendo richting Malá Skála. Blikvanger is de Vranov Pantheon-burcht op een smalle rotsrichel boven de Jizera-rivier. De parel van het Boheems Paradijs dankt er zijn benaming aan. Die Jizera verbindt het Boheems Paradijs met het Ijzergebergte, dat de opstap vormt naar het Reuzengebergte, het dak van Tsjechië.

Tsjechië is nooit ver weg vanuit het Zittaugebergte.

Aan het Souš-stuwmeer van Desná hebben we een enig zicht op de ronde bergruggen van het Ijzergebergte. De natuurstilte van de waterplas maakt niet veel later plaats voor de mensendrukte van Harrachov. Het ski-oord aan de westrand van het Reuzengebergte is met zijn horeca ook buiten het seizoen een toeristische trekpleister. Zowel Harrachov als Hejnice, waar we een bezoek brengen aan de barokke bedevaartskerk, liggen op de grens met Polen. We wippen natuurlijk even de grens over, al was het maar om snel (en vooral goedkoper) bij te tanken!

Oost west, thuis best?

Hiermee zit onze tocht in het Sudetengebergte erop. Net op tijd, want de lang aangekondigde weersomslag nadert met rasse schreden. Meer dan een wandeling naar Groβschönau en zijn Motorrad- und Technik Museum zit er de laatste dag niet in.